Η ομάδα μας πέτυχε τον στόχο της που ήταν η άνοδος στην δ΄ εθνική .Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα και γι’αυτό χρειάζεται την στήριξη όλων .Ας δούμε λοιπόν τι χρειάζεται για να έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην δ εθνική .
Είναι αποδεδειγμένο ότι το μεγαλύτερο βάρος της επιτυχίας μιας ερασιτεχνικής ποδοσφαιρικής ομάδας το φέρει η Διοίκηση και η οργάνωση των ακαδημιών . θα πρέπει λοιπόν να αναλάβει μια διοίκηση που να είναι στελεχωμένη με άτομα που θα έχουν διάθεση ,χρόνο ,γνώσεις ,ενθουσιασμό και αγάπη για την ομάδα . θα πρέπει τα άτομα που θα αναλάβουν τα ηνία της ομάδας να περάσουν στον κόσμο αλλά και στους ποδοσφαιριστές την άποψη πως η Λευκίμμη είναι μεγάλη ομάδα και έχει υψηλές προσδοκίες . Για να το πετύχει όμως αυτό ίσως θα έπρεπε να προσεγγίσει και άτομα από τις γύρω περιοχές αλλά και τις γύρω ομάδες ,εξάλλου η ευρύτερη περιοχή της Λευκίμμης φτάνει μέχρι την Μεσογγή .Είναι σημαντική η οικονομική στήριξη της ομάδας από όλους και ίσως δεν θα πρέπει να στηριχθεί μόνο στους τοπικούς επιχειρηματίες της Λευκίμμης αλλά θα πρέπει να απευθυνθεί και σε επιχειρηματίες ολόκληρου του νησιού. Εξάλλου την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο θα είναι μόνο 2 οι ομάδες που θα μας εκπροσωπούν στο περιφερειακό πρωτάθλημα έτσι για έναν επιχειρηματία επιβάλλετε η ΑΕΛ να είναι ένα πολύ καλό μέσο διαφήμισης . Για να καταφέρουμε όμως να έχουμε κοντά μας τους επιχειρηματίες θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στο τμήμα μάρκετινγκ της ομάδας .Η σωστή οργάνωση και το σωστό μάνατζμεντ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία .
Πολύ σημαντική είναι επίσης και η οργάνωση των ακαδημιών . Αυτήν την στιγμή οι ακαδημίες της ομάδας μας υπολειτουργούν .Θα πρέπει να δώσουμε πολύ μεγάλη βάση σε αυτές γιατί εκεί θα πρέπει να στηριχθούμε για να έχουμε συνέχεια . Αυτό που συχνά στην Ελλάδα θεωρούμε μεγαλεπήβολο ή εξαιρετικά δύσκολο είναι εν τέλει απλό. Ο σκοπός είναι να έχεις διάθεση, σχέδιο και όρεξη για να αξιοποιήσεις τις όποιες υποδομές και όχι να χρησιμοποιείς ως άλλοθι τις ατέλειες για να μην κάνεις τίποτε. Κυρίως όμως χρειάζεται φαντασία , και με την σωστή οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος η ομάδα μας μπορεί να έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Όποιος θέλει να εκφράσει την γνώμη του ας γράψει κάποιο σχόλιο .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι αποδεδειγμένο ότι το μεγαλύτερο βάρος της επιτυχίας μιας ερασιτεχνικής ποδοσφαιρικής ομάδας το φέρει η Διοίκηση και η οργάνωση της Ακαδημίας. Αν έχουμε δύο ομάδες ποδοσφαίρου, με τον ίδιο αριθμό ατόμων, το ίδιο φάσμα ικανοτήτων, την ίδια φυσική κατάσταση και την ίδια τεχνολογία (π.χ. την ποιότητα των παπουτσιών), θα είναι ίσες. Ας πούμε ότι η μία ομάδα δεν είναι οργανωμένη, δεν υπάρχει καταμερισμός της δουλειάς, δεν υπάρχει συντονισμός, δεν υπάρχει αναγνωρίσιμη κοινωνική δομή. Ενώ η άλλη ομάδα είναι οργανωμένη, έχει έναν προπονητή με εξουσία, έχει διαφορετικούς ρόλους για τους παίχτες, υπάρχει συντονισμός, και καταμερισμός της δουλειάς. ' μπορούμε εύκολα να δούμε ότι η δεύτερη ομάδα είναι πιο ισχυρή, έχει περισσότερη δύναμη και ικανότητα από την πρώτη, έστω και αν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους είναι ίδια. Στην περίπτωση των ερασιτεχνικών ποδοσφαιρικών σωματείων η οργάνωση και το σωστό μάνατζμεντ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία. Οι αγγλικές ομάδες αποτελούν βέβαια το πρότυπο όσον αφορά την οργάνωση και διοίκηση. Ακόμα και οι πιο μικρές ομάδες της Αγγλίας έχουν τεχνικούς διευθυντές, διευθυντές προώθησης και διοικητικούς υπαλλήλους. . Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς όταν «εισέβαλλε» στο αγγλικό ποδόσφαιρο με τα πετροδολάριά του, αντιθέτως με τι νομίζει το ευρύ κοινό, δεν άρχισε με την αγορά παικτών αλλά με την «αγορά» διευθυντή. Προσέλαβε τον διευθυντή της πλέον επιτυχημένης επαγγελματικής ομάδας, της Manchester United, Peter Kenyon. Ο Peter Kenyon υπήρξε για πολλά χρόνια διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αθλητικών προϊόντων UMBRO και άφησε το στίγμα του στην Manchester United, καθιστώντας την ως την πιο κερδοφόρα ποδοσφαιρική εταιρεία όλων των εποχών. Η κίνηση του Αμπράμοβιτς υπογραμμίζει την ανάγκη σωστής και επαγγελματικής διοίκησης οποιουδήποτε οργανισμού. . Σίγουρα οι παίκτες και η προπονητική ομάδα έκαναν το καθήκον τους στο ακέραιο, αλλά μετά από μια βαθύτερη ανάλυση μπορεί να εκτιμηθεί ότι η επιτυχία οφείλεται σε μακροχρόνια αναδιάρθρωση των ομάδων, με την εισαγωγή της σωστής οργάνωσης και του σωστού μάνατζμεντ. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας προσπάθειας, όπως και κάθε προσπάθειας που αφορά την οργάνωση και το μάνατζμεντ, έρχονται σταδιακά και όχι άμεσα. Τα τελευταία χρόνια πολλές ερασιτεχνικές ομάδες κάνουν αργά, αλλά σταθερά βήματα προς τον επαγγελματισμό και χωρίς την σωστή οργάνωση και στελέχωση των ομάδων σε διοικητικό επίπεδο τα καλά αποτελέσματά τους, δεν θα είναι εφικτά. Σημαντική είναι επίσης και η οργάνωση της Ακαδημίας κάθε ομάδας .Η Ρεάλ Μαδρίτης πλήρωσε «δυο περιουσίες κι άλλη μια» για τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Ρονάλντο, αλλά βρήκε στα τμήματα υποδομής της τον Ραούλ (που έφυγε από την Ατλέτικο στα 13 του χρόνια γιατί όπως είπε «ένιωθα ότι δεν γινόταν δουλειά») και τον τερματοφύλακα Ικερ Κασίγιας και τους είδε να μεγαλώνουν ποδοσφαιρικά στο παλάτι της και να γίνονται σουπερστάρ. Η Μίλαν έβγαλε από τις ακαδημίες της τον εκ των κορυφαίων λίμπερο Φράνκο Μπαρέζι (που για το χατίρι της έπαιξε και στη Β' Εθνική) και τον «σημαιοφόρο» της Πάολο Μαλντίνι (που προτού προλάβει να παίξει στην εφηβική ομάδα της έκανε ντεμπούτο στο Καμπιονάτο). Η Λάτσιο σώθηκε από την οικονομική διάλυση πουλώντας το σπλάχνο της, τον Αλεσάντρο Νέστα, παιδί της Τσινετσιτά και του «Μαεστρέλι», του παλιού της αθλητικού κέντρου. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προτού ανακαλύψει την πολιτική των ακριβών μεταγραφών στηριζόταν σχεδόν αποκλειστικά στους... μπέμπηδές της και ένας από αυτούς ήταν, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ,. Η Λίβερπουλ παραμένει η... μαμά του Μάικλ Οουεν, τον ανέθρεψε και αυτός τώρα που μεγάλωσε τη φροντίζει. Η Γιουβέντους βρήκε σε μια από τις ομάδες παίδων που συντηρεί, στο Σαν Βαντεμιάνο, τον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο για να τον αναδείξει σε καμάρι της. Οσο για τον ολλανδικό Αίαντα, από τον Γιόχαν Κρόιφ, τον Μάρκο φαν Μπάστεν και τον Φρανκ Ράικαρντ, ως τους εν ενεργεία Πάτρικ Κλάιφερτ, Εντγκαρ Ντάβιντς και Κλάρενς Ζέεντορφ, υπήρξαν όλοι τους άριστοι μαθητές της μεγάλης του Αγιαξ ποδοσφαιρικής σχολής. Μάλιστα η σύγχρονη λογική των ποδοσφαιρικών ακαδημιών δεν περιορίζεται στα στενά όρια της χώρας προέλευσης της κάθε ομάδας. Η γαλλική Μονακό, για παράδειγμα, εδώ και χρόνια διατηρεί ακαδημίες ποδοσφαίρου στη Σενεγάλη από όπου έχουν βγει αρκετοί από τους παίκτες που θαυμάσαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ η ιταλική Μίλαν έχει πράξει κάτι ανάλογο στην Κίνα. Οσο για τη Μάντσεστερ, προσφάτως ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον επισκέφτηκε τη Νότια Αφρική προκειμένου να συνάψει τέτοιου είδους συνεργασίες. Πρωτοπόρος ομάδα όμως και σε αυτή τη νέα μόδα ήταν ο Αγιαξ ο οποίος πρωτοξεκίνησε αυτή τη διαδικασία στο Σουρινάμ (τότε ολλανδικές Αντίλλες). Οι σοβαρές ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκές ομάδες δεν σταμάτησαν να δίνουν προσοχή στα φυτώριά τους ούτε όταν χρηματιστήρια, τηλεοράσεις και χορηγοί τούς επέτρεπαν να κάνουν μεταγραφικές τρέλες. Απλά διαφέρουν η μεθοδολογία και οι πρακτικές αναζήτησης και ανάδειξης ταλέντων. Οι Γάλλοι οργάνωσαν τα αθλητικά σχολεία, συνέδεσαν τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία με τις τοπικές ομάδες ακόμη και των μικρότερων κατηγοριών και επέβαλαν στους καθηγητές ποδοσφαίρου που εργάζονται στις ακαδημίες τους να συνεργάζονται στενά με τους γυμναστές των σχολείων, ώστε να ελέγχουν την πρόοδο των πιτσιρικάδων και να μη χάνεται ούτε ένα ταλέντο. Οι Ολλανδοί και ειδικά οι γνώστες-παράγοντες του Αγιαξ, που χρόνια ολόκληρα στηρίζουν τις τύχες της ομάδας στην πολιτική των καλών φυτωρίων, δεν διστάζουν να ευλογήσουν ακόμη και εισαγωγή πιτσιρικάδων από τις πρώην ολλανδικές αποικίες. Απαιτούν όμως οι εκκολαπτόμενοι ποδοσφαιριστές να είναι πρώτα από όλα καλοί μαθητές και φροντίζουν ώστε ο δήμος να τακτοποιεί στις εργατικές κατοικίες τις οικογένειές τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Αγγλοι εμπιστεύονται τις γνώσεις των παλαιμάχων, η Λίβερπουλ, π.χ., έχει υπεύθυνο των ακαδημιών της τον Ρέι Κένεντι. Οι Σκανδιναβοί επενδύουν εκμεταλλευόμενοι τα προγράμματα της UEFA, που δεν είναι και λίγα. Ας σημειωθεί ότι η ευρωπαϊκή ομοσπονδία χρηματοδοτούσε ακόμη και πρόγραμμα street football (ποδόσφαιρο στον δρόμο) για ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές κάτω των 14 χρόνων.
Πριν από λίγα χρόνια ένας έλληνας παράγοντας, από αυτούς που νομίζουν ότι εύκολα μπορούμε να αντιγράψουμε ό,τι καλό υπάρχει σε Ανατολή και Δύση, πήγε στο Άμστερνταμ για να δει τις περίφημες ακαδημίες του Αγιαξ. Το θέαμα που αντίκρισε ήταν τόσο διαφορετικό από όσα περίμενε να δει ώστε αναγκάστηκε να ρωτήσει τον υπεύθυνο μήπως έχει κάνει λάθος τόπο. Αντί για τους φωνακλάδες εκπαιδευτές που περίμενε να δει, βρήκε συμπαθέστατους νέους γυμναστές να τρέχουν με τα παιδάκια, και αντί για γήπεδα με προβολείς και καταπληκτικό χόρτο βρήκε εγκαταστάσεις ίσως και λίγο χειρότερες από τα δικά μας βοηθητικά. «Κοίταξε να δεις, φίλε» του εξήγησαν οι Ολλανδοί «εδώ, στα γήπεδα που βλέπεις, εμείς διδάσκουμε ποδόσφαιρο, δεν διοργανώνουμε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ! Το χόρτο θα ήταν ιδανικό και όχι φθαρμένο αν δεν χρησιμοποιούσαμε το γήπεδο. Και αν ψάχναμε έμπειρους ειδικούς για να διδάξουν ποδόσφαιρο στα παιδιά, αντί να δίνουμε το δικαίωμα στους γυμναστές που μόλις αποφοίτησαν να μας βοηθήσουν δεν θα μπορούσαμε να έχουμε στις ακαδημίες 500 παιδάκια τον χρόνο, αλλά ούτε καν τα μισά».
Το παράδειγμα είναι διδακτικό για έναν λόγο: αποκαλύπτει ότι αυτό που συχνά στην Ελλάδα θεωρούμε μεγαλεπήβολο ή εξαιρετικά δύσκολο είναι εν τέλει απλό. Ο σκοπός είναι να έχεις διάθεση, σχέδιο και όρεξη για να αξιοποιήσεις τις όποιες υποδομές και όχι να χρησιμοποιείς ως άλλοθι τις ατέλειες για να μην κάνεις τίποτε. Κυρίως όμως χρειάζεται φαντασία , και με την σωστή οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος κάθε ερασιτεχνικό σωματείο μπορεί να έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες της Ευρώπης η ύπαρξη τμημάτων υποδομής, οι λεγόμενες Ακαδημίες, με σκοπό τη στελέχωση της ομάδας από παίκτες «γηγενείς», όχι μόνο θεωρείται αυτονόητη αλλά αποδίδεται σε αυτήν υψίστη σημασία αναφορικά με το μέλλον και τη βιωσιμότητα του συλλόγου. Να διευκρινιστεί ότι με τον όρο ποδοσφαιρική Ακαδημία νοούνται όλα εκείνα τα στάδια (προ τζούνιορς, τζούνιορς, παμπαίδες, παίδες, έφηβοι) από τα οποία πρέπει να περάσει ο νεαρός παίκτης για να καταλήξει στιν πρώτη ομάδα, αν φυσικά κριθεί ότι πληροί τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Στην Ελλάδα, όλες οι ερασιτεχνικές ομάδες της διατείνονται, πολλές φορές δε επαίρονται προς τούτο, ότι διατηρούν ανάλογα τμήματα υποδομής. Ονειρο και διακαής πόθος μάλιστα των περισσότερων παραγόντων είναι να πλησιάσουν το πρότυπο του Αγιαξ, τον οποίο χρησιμοποιούν μονίμως ως παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτι θέλει να πει ο ποιητής?
ΑπάντησηΔιαγραφήi omada thelei allo proedro na xosei kana fragko ,o kentrionas kalos einai gia kafetzis alla gia proedros den kanei oyte stin kolopetinitsa!!
ΑπάντησηΔιαγραφήρε με αυτον τον προπονητη δε θα πάμε πουθενά!!ο άνθρωπος είναι άσχετος ,δεν έχει ιδέα απο ποδόσφαιρο.τι έχει να μας δείξει απο την μέχρι τώρα πορεία του σάν προπονητής??
ΑπάντησηΔιαγραφή